Geçen gün çok hoş bir hanımefendiyle yemeğe çıktım.

Kendisini o kadar beğendim ki “Onu daha sık görmeliyim.” diye içimden geçirdim.

Bunu nasıl sağlayabilirdim?

O an aklıma şahane bir fikir geldi. Hanımefendiye mükemmel bir teklifte bulundum.

“Benimle her gün görüşürseniz size günlük 100 TL vereceğim ve bir de hediye alacağım.” dedim.

Birden bozuldu ve masadan kalktı. Neredeyse bir de tokat atacaktı. Niye böyle oldu anlamadım.

SAÇMA FİKİRLER

Çok saçma geldi, değil mi? Evet saçma. Tabii ki böyle bir şey olmadı. Gerçek hayatta böyle bir şey asla yapmayız.

Ama okullarda ve evlerde bunu her gün yapıyoruz.

Çocuklara sürekli rüşvet veriyoruz ve koşul sunuyoruz.

“Bunu yaparsan şu olur.” veya “Şunu yaparsan bunu alacağım.” diyoruz.

Bir etkinlik yapmaya değerse, çocukta ilgi oluşturalım çocuk yapsın. Değmezse, koşul ve rüşvet sunmaya gerek yok zaten. (Bu arada çoğu ödev yapmaya değmez.)

Yetişkinlere yapmadığımızı çocuklara da yapmayalım.

GELECEK İÇİN HAZIRLAMAK

Genç ebeveynleri eğitime alsam ve 80 yaşında onları neler bekliyor anlatsam, acaba kaç kişi ilgi gösterir?

Çok az ya da hiç.

Neden? Çünkü bu durum onlara çok uzak gelir. Onları harekete geçirmez ve meraklarını çekmez.

Peki aynı şeyi çocuklara neden yapıyoruz?

3 yaşındaki çocukları 30 yaşına hazırlamaya çalışıyoruz.

Oyun çağındaki çocuğa okuma, yazma, matematik öğretiyoruz.

2 yaşındaki bir çocuk, eksik 5 yaşındaki çocuk değildir. Onları bir yere yetiştiremeye gerek yok.

Her çocuk kendi yaşında bütündür ve bunu yaşamalıdır.

Yetişkinlere yapmadığımızı çocuklara da yapmayalım.

ETKİNLİĞİ BÖLMEK

Çocuk televizyon izliyor.

Anne bağırıyor “Yemek hazır hadi gel.”. Çocuk “Bir saniye!” diyor ama gelmiyor.

Anne kızıyor. Televizyonu kapatıyor. Çocuk ağlamaya başlıyor.

Annenin bir etkinliğini başka birisi bir anda kesse, anne ne hisseder acaba?
Anne aynı şeyi başka bir yetişkine yapabilir mi?

Anne çocuğun etkinliğini bölme hakkını kendinde görüyor ama aynı şeyin kendisine yapılmasını istemiyor.

Çocukların sorumlulukları olduğu kadar hakları da vardır. Anne etkinliğin zamanlamasını öyle ayarlamalı ki çocuğun etkinliği bölünmesin.

Yetişkinlere yapmadığımızı çocuklara da yapmayalım.

PAYLAŞMALISIN

Çocuk oyun oynuyor. Başka bir çocuk yanına geliyor.

Anne hemen “Haydi oğlum oyuncağını arkadaşınla da paylaş” ya da “Arkadaşın da oynasın.” diyor.

Gerçek hayatta yetişkinler her şeyini paylaşıyor mu ki çocuklar paylaşsın?

Gerçek hayatta anne herkese arkadaşım mı diyor, çocuklar da hemen arkadaş olsun.

Yetişkinlerin olduğu gibi çocukların da paylaşmama hakkı vardır. Çocuk yeteri kadar oynadıktan sonra zaten oyuncağı bırakacaktır. Diğer çocuk da başkasının hakkına saygılı olmayı öğrenecektir.

Yetişkinlere yapmadığımızı çocuklara da yapmayalım.

ELİNDEN KAPMACA

Çocuk elinde makasla yürüyor. Anne hemen elinden makası alıyor.

Neden? Kendini yaralar diye.

Gerçek hayatta yeni araba kullanmayı öğrenen bir kişinin elinden hemen arabayı alıyor muyuz? İş yerinde bir makine kullanmayı öğrenen elemanın elinden makineyi hemen alıyor muyuz?

Almıyoruz. Ona öğretiyoruz.

Çocuk da makasla yürümeyi öğrenmeli ya da daha zararsız bir makasla keşif yapmalı.

Yetişkinlere yapmadığımızı çocuklara da yapmayalım.

HAKLAR

Yetişkinlerin hakları olduğu kadar çocukların da hakları vardır.
Bu haklara saygı duymalıyız. Bir yetişkine yapmadığımız şeyleri çocuklara da yapmamalıyız.

Ancak bu durumda her çocuk “Ben bu halimle bütünüm ve bireyim.” diyebilir.

18 Eylül 2014