2020 olimpiyatlarına 7 yıl var. Bu sürede çok kolay elit sporcu yetiştirebiliriz.

Ama bu eğitim sisteminde bunu başarmak çok zor.

Neden mi?

EĞİTİM SİSTEMİ

Eğitim sistemi ile sporcu yetiştirme sistemi birbirini desteklemeliyken, tamamen birbiriyle çatışıyor.

Örneğin, bir sporcu en az 10.000 saat pratik yapmalı ki olimpiyatlarda başarı elde edebilsin. Ama bu eğitim sisteminde, bir öğrencinin bu zamanı bulması zor.

Spora yeni başlayan bir öğrencinin, haftada en az 20 saat pratik yapması ve yılda en az 3 turnuvaya katılması gerekir. Bazı turnuvalar 3 hafta sürüyor.

Haftada 40 saat okula giden bir çocuk, bu zamanı nereden bulacak?

SPORUN GETİRİSİ

Bu çatışmadan dolayı, çoğu öğrenci sporla eğitim arasında seçim yapmak zorunda kalıyor.

Spor yapan birçok öğrenci, sporu bırakıyor çünkü sporcu olmak toplumda değer görmüyor. Sadece çok küçük bir kitle spordan para kazanabiliyor.

Üniversitelerde spor bursu ile okuyan öğrenci sayısı da çok az.

Eğitimi bırakıp sporcu olmayı başaran öğrenciler yok mu? Var.

Ama bu sefer de “eğitimsiz sporcu” sayısı artıyor.

“İlk önce insan, sonra sporcu” anlayışını terk etmiş oluyoruz.

GELİŞİM KÜLTÜRÜ

Yine okul-spor çatışmasından dolayı, çocuklar temel eğitimi ve spor eğitimini ayrı yerlerde alıyor. Temel eğitimi okulda, spor eğitimini kulüplerde.

Durum böyle olunca öğrenciler iki ayrı kültürde var olmaya çalışıyor.

Halbuki mükemmellik, bütünlük gösteren bir gelişim kültürü içinde gerçekleşir.

Da Vinci hem temel hem de sanat eğitimini, ustası Verrocchio’nın atölyesinde almamış olsaydı, muhtemelen bugün onun adını duymamış olurduk.

Peki, o zaman sporcu nasıl yetiştirilmeli?

BÜTÜNLEŞTİRİLMİŞ EĞİTİM

Banu Yelkovan (Radikal Gazetesi yazarı ve NTV Spor yorumcusu – eski) kendisini Türkiye’de sağlıklı bir spor kültürünün oluşturulmasına adamış bir spor aşığı.

Banu, “Birçok Avrupa ülkesinde spor ve temel eğitim aynı okulda verilmektedir” diyor.

Öğrenciler öğlene kadar temel eğitim alıyor, öğleden sonra okulda spor eğitimi alıyor ve antrenman yapıyor.

Okuldaki tüm öğrenciler bir gelişim kültürü içinde aynı spor için eğitiliyor.

Eğitimi zayıf olan çocuk spor antrenmanlarından da men ediliyor. Eğitim, spor adına terk edilmiyor.

Bizim katı eğitim yapımız maalesef bu tür kurgulara izin vermiyor.

ZAMANI GELDİ

Artık zamanı gelmiştir. Eğitim yapımız bu tür esnek kurgulara izin vermelidir.

En baştan, tekrar kurgulanmalıdır. Eğitime dair bildiklerimiz ve varsayımlarımız tekrar gözden geçirilmelidir.

Bunun için de MEB’e çok iş düşüyor.

MEB bu adımları atarsa, işte o zaman spor dahil her alanda başarı kaçınılmaz olacaktır.

8 Ağustos 2013