Çoğu ailede çocuğun her istediği yapılıyor.

Çocuğun davranışlarını belirleyecek kurallar ve sınırlar koyulmuyor.

Kurallar olmayınca da aileler duruma göre karar veriyor.

Çocuk, aynı isteğine farklı zamanlarda farklı tepkiler alabiliyor. Bazen evet olan şey, bazen hayır oluyor. Tabii çocuk da hayırı, evete dönüştürmeyi öğreniyor.

Çoğu zaman da manipülasyonla.

Böyle bir ailede yetişen çocuğun, hayatta başarılı olması da zorlaşıyor

Peki, kuralların net olmadığı bir evde, çocuk neden başarılı olamıyor?

OTOKONTROL VE BAŞARI

Daha önce de yazdığım gibi Stanford Üniversitesi’nden Prof. Walter Mischel bir grup çocuğu tek tek bir odaya alıp, masalarının üstüne bir lokum koyuyor ve şöyle diyor:

“Ben şimdi dışarı çıkıyorum. Bu lokumu yemek istersen, yiyebilirsin. Ama ben dönünceye kadar bu lokumu yemezsen, sana bir lokum daha vereceğim.”

Araştırmacı bakıyor ki çocukların yaklaşık %70’i bekleyememiş ve lokumu yemiş.

Araştırmanın burası çok da ilginç değil. Yıllar sonra, Mischel bu kişileri buluyor ve hayatlarını inceliyor ve çok ilginç bir şey keşfediyor.

O gün lokumu yemeyenler, okullarında ve işlerinde çok daha başarılı olmuş.

Çünkü bu kişilerin otokontrolü var. Otokontrolü olan kişi de disiplinli çalışabiliyor. Disiplin de başarı getiriyor.

EVDEKİ KURALLAR VE BAŞARI

Peki, bu araştırmanın evdeki kurallarla ne ilgisi var? Onun yanıtı da başka bir araştırmada gizli.

Rochester Üniversitesi’nden araştırmacı Celeste Kidd, aynı lokum deneyini yapıyor ama bir farkla.

Deneyden önce çocukların bir resim çizmesini istiyor ve bir kural söylüyor: resim çizenler, bir tane boya kutusu kazanacak.

Bütün çocuklar çiziyor. Ama bazı çocuklara söz verdiği gibi boya kutusu vermiyor. Yani, kuralı ihlal ediyor.

Daha sonra tüm çocuklara lokum deneyini yapıyor. Sizce kuralın uygulandığı grup mu, yoksa uygulanmadığı grup mu daha çok beklemiştir?

KURALSIZLIK VE GÜVEN

Tahmin edildiği gibi, kuralın uygulandığı grup ortalama 12 dakika beklerken, diğer grup sadece 3 dakika bekliyor.

Neden?

Çünkü bir defa kural uygulanmadığı zaman çocuk kendine diyor ki “Ya bu sefer de uygulanmazsa, ben boşuna beklemiş olurum. Ben en iyisi risk almayayım. Elimdeki lokumu yiyeyim.”

Kuralsız ortamlar güveni zedeliyor. Tahmin edilemeyen bir ortam yaratıyor. Çocuk, ne, ne zaman olacak kestiremiyor.

Peki, tahmin edilemeyen ortamlar neden otokontrolü zayıflatıyor?

KURALSIZLIK VE OTOKONTROL

Aslında otokontrol bir kas gibi. Kullanıldıkça gelişiyor. Güvensiz ve tahmin edilemeyen ortamlarda çocuk geleceği düşünemiyor. Çünkü söz verilen şey gelmeyebilir. Bu durumda çocuk da gelecekle değil, o anla ilgileniyor.

Sürekli o anla ilgilenen çocuk otokontrol becerisini kullanmıyor ve dolayısıyla geliştiremiyor. Dürtüsel davranıyor.

SAVAŞ ORTAMI

Hiç unutamıyorum. Kosava Savaşı’ndan kurtulan bir kadın ile sohbet etmiştim. Erzaklarla beraber, bir evin bodrumunda günlerce yaşamışlar.

Sürekli yemek yediklerini söyledi. Erzakları neden ihtiyatlı kullanmadıklarını sordum.

Şöyle bir yanıt vermişti: Karşında bir portakal duruyor. Her an ölüm korkusu olduğu için onu bir daha yiyemeyeceğini düşünüp, yiyorsun.

Belirsiz ortamlarda gelecek planlaması yapılamıyor.

KURALLAR VE BAŞARI

Kısacası, kuralsız ortamlar, belirsizlik ve güvensizlik yaratıyor. Bu durumda çocuk da geleceğe güvenemiyor. Sadece o anla ilgileniyor. O anla ilgilenen çocukta da otokontrol gelişmiyor.

Otokontrol olmayınca da başarı da gelmiyor.

Onun için ev ortamında, prensipler ve prensiplere bağlı kurallar belli olmalı. Çocuk ailesine ve kurallara güvenmeli.

Bu belirginlik ve güven içinde büyüyen çocuk, hem başarılı oluyor hem de huzurlu.

19 Haziran 2014